Hepimiz doğduğumuz ata yurdundan ekonomik veya siyasal nedenler ile göç etmek zorunda kaldık. Göç ederken sadece topraklarımızı değil, sevdiklerimizi,ailemizi ve geçmiş anılarımızıda bırakıp geldik. Dilini bilmediğimiz,tarihmizin olmadığı, kültürü benzemeyen bir ülkede yeniden hayata tutunmaya çalıştık. Çok büyük sorunlarda yaşadık. Dil sorunundan-ev sorununa, yemek sorunundan-oturum sorununa kadar çeşitli zorluklarla baş eyledik. Hasretlere özlemlere katlandık. Zaman içerisinde toprağa yeni dikilmiş bir ağaç gibi kök salmaya başladık. Hayata yeniden başlar gibi bir çok zorlukları yenmeyi başardık. Doğan çocuklarımız okuyup, meselek sahibi olurken, yeni bir kuşak, yeni bir kültürde doğmaya başladı. Atayurdumuzdan bağlarımız zayıflarken, yaşadığımız ülke ile zorunlu olarak, daha fazla bağlar kurmaya başladık. Memleket ve geçmiş özlemi artarken yeni bir hayattarızına da uyum sağlamaya çalıştık. Ancak eski sorunları ortatan kaldırırken, yeni sorunlar
ortaya çıkmaya başladı. Doğan çocuklarımız yetiştikleri, kültürmü yoksa bizimle gelen kültürmü, arasında gidip gelmeye, bocalamaya başladı. Sorunu sadece çocuklarımız yaşamıyordu. Bizde yaşıyorduk. Ne tam içinden geldiğimiz kültürü aktarabiliyorduk, nede yaşadığımız ülkenin insanı gibi olabiliyorduk. Bu sorunu hala canlı yaşıyoruz. Bu sorun tek başına üstesinden gelebileceğimiz bir sorun değildir. Doğduğu ülkenin kültürünü alan evlatlarımız ile aynı evde yaşamamıza rağmen, aramızdaki iletişim sorunu her gün biraz daha büyümektedir. Elbette yalnızlık da eklenince çocuklarımız kendi odalarında, sosyal Media ile kendine ait bir dünya kurariken. Büyükler de sorunlarını unutacağı, iyi vakit geçireceği ortamlar aramaya başladı. Malesef alternetif ve faydalı ortamların olmayışı bizleri daha da yanlızlaştırdı. Bu da sorunları çözmek yerine derinleştirdi. Bizler de tek başımıza güçsüz ve zayıf olmaktansa Nurhaklılar olarak bir araya gelerek güçlü olmayı hedefledik.

İşte bu nedenlerle bizi birleştiriçek ve sorunlarımızı birlikte çözebileceğimiz topluma ve çoçuklarımıza faydalı olabileceğimiz bir derneğe ihtiyacımız olduğu kararına vardık. Ve Almanyada yaşayan Nurhaklılar olarak N.A.K.E.(Nurhak Anadolu Kültür Evi)- Almanya ismiyle bir dernek kurduk. Yaklaşık üç yıldır üyelerimizin yoğun çaba ve gayretleriyle ortaya çıkan eksiklerimizin büyük bir kısmını tamamladık. Derneğimize ait müstakil bir yer aldık ve kısa zaman içerisinde bina eksiklerini tamamlayarak kullanılabilir hale getirdik.

Hedefimiz ikinci vatanımız olan dost ülke Almanya kurumları ile uyum içerisinde çalışarak, topluma, çoçuklarımıza ve özellikle yurdışından buraya yeni gelen insanların Almanya’ya enteğre sürecine yardımçı olmaktır.  Bu kapsamda toplumumuza, çoçuklarımıza  güzel yarınlarınlar bırakabilmek için, üyelerimizin ve kurumların desteği ile büyüyerek devam edeceğiz.